CrimeScope.gr

Μια νύχτα αίματος στα Καλύβια Το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου 2006, η γη στα Καλύβια Αγρινίου βάφτηκε με αίμα. Πέντε νέοι άνδρες, συγγενείς μεταξύ τους, είχαν ξεκινήσει για μια απλή εξόρμηση κυνηγιού. Το κρύο του φθινοπώρου, η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος και ο ρυθμικός ήχος των σκυλιών τους δημιουργούσαν το γνώριμο σκηνικό της υπαίθρου. Κανείς τους δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγες ώρες αργότερα, η βόλτα στα χωράφια θα μετατρεπόταν σε μια από τις πιο σκληρές και μαζικές δολοφονίες που γνώρισε η Ελλάδα. Ο πατέρας του μικρότερου από την παρέα, του 17χρονου Αλέξη, ανησύχησε όταν οι κυνηγοί δεν γύρισαν. Πήρε το δρόμο για να τους βρει. Ανάμεσα στα σκοτεινά χωράφια, το πρώτο που αντίκρισε ήταν το κυνηγόσκυλο, αδέσποτο πια, και το αυτοκίνητο παρατημένο. Μερικά μέτρα πιο πέρα, το φως του φακού αποκάλυψε τη φρίκη: τα κορμιά των παιδιών σκεπασμένα βιαστικά, το ένα δίπλα στο άλλο. Η αγωνία μετατράπηκε σε απόγνωση όταν βρήκε τον γιο του πιο μακριά, πεσμένο στο χώμα με μια χαριστική βολή να έχει σφ...

Εισαγωγή Η πρώτη λεωφορειοπειρατεία στην Ελλάδα – μια ιστορία βίας, απόγνωσης και κοινωνικής απόρριψης Το ημερολόγιο έγραφε 29 Μαΐου 1999, όταν ένα φαινομενικά συνηθισμένο δρομολόγιο λεωφορείου από ένα χωριό της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε εθνικό θρίλερ. Ένας νεαρός άνδρας, με καταγωγή από την Αλβανία και βαριά προσωπική ιστορία, πήρε αιφνιδιαστικά τον έλεγχο του οχήματος, κρατώντας στο χέρι του μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα και στα χείλη του το αίτημα της "δικαίωσης". Το όνομά του: Φλαμούρ Πίσλι. Η πράξη του: η πρώτη λεωφορειοπειρατεία που καταγράφηκε ποτέ σε ελληνικό έδαφος. Το περιστατικό απασχόλησε το πανελλήνιο, κατέληξε σε διπλό θάνατο – δράστη και ομήρου – και προκάλεσε έντονη πολιτική και διπλωματική ένταση μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Ταυτόχρονα, φώτισε πτυχές της μεταναστευτικής εμπειρίας στην Ελλάδα του τέλους της δεκαετίας του ’90, όταν η προκατάληψη, η καχυποψία και η κοινωνική απομόνωση δημιούργησαν εκρηκτικά μείγματα. Βιογραφικά στοιχεία και παρασκηνιακές συνθ...

Της Μπάλα Φωτεινής, Αστυνομικός, Διαπραγματεύτρια, Υπ. Διδάκτωρ Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Νομικής του ΔΠΘ Η τρομοκρατία αποτελεί ένα φαινόμενο με πολλαπλούς και συχνά αμφιλεγόμενους ορισμούς, καθώς δεν υπάρχει μια διεθνώς αποδεκτή κοινή οριοθέτηση. Δεν υπάρχει ένας ενιαίος, καθολικά αποδεκτός ορισμός σε όλα τα διεθνή νομικά κείμενα, λόγω πολιτικών, νομικών και γεωπολιτικών διαφορών μεταξύ των κρατών. Ωστόσο, διάφοροι οργανισμοί και νομικά εργαλεία έχουν διατυπώσει λειτουργικούς ή επιχειρησιακούς ορισμούς. Οι πιο σημαντικοί είναι οι εξής: Ο Ορισμός των Ηνωμένων Εθνών Το Γενικό Γραφείο του ΟΗΕ κατά της Τρομοκρατίας (UNOCT) δεν έχει καταφέρει να επιβάλει έναν νομικά δεσμευτικό ορισμό, όμως υιοθετεί τον εξής λειτουργικό ορισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται σε αρκετά ψηφίσματα: «Τρομοκρατία είναι κάθε πράξη που αποσκοπεί στην πρόκληση θανάτου ή σοβαρού τραυματισμού σε άμαχους ή μη εμπλεκόμενους πολίτες, με σκοπό τον εκφοβισμό πληθυσμού ή τον εξαναγκασμό κυβέρνησης ή διεθνούς οργανισμού να π...

Μίσος, Ιδεολογία και Αίμα στο Κέντρο της Πόλης Ο Οκτώβριος του 1999 είχε μόλις ξεκινήσει να κρυώνει την Αθήνα, όταν ένα κύμα ανείπωτης βίας άρχισε να διαχέεται στα σκοτεινά περάσματα της νύχτας. Ήταν ένας θυμός χωρίς προσωπικό λόγο, ένας φόνος χωρίς προηγούμενη διένεξη, ένα αίμα που χυνόταν επειδή απλώς ήταν «ξένο». Στην καρδιά της πρωτεύουσας, ένας νέος άνδρας, μόλις 23 ετών, με το όνομα Παντελής Καζάκος, αποφάσισε να γίνει «εκτελεστής» των αλλοδαπών. Δεν είχε απέναντί του εχθρούς, δεν είχε προηγούμενα με τα θύματά του — μονάχα το μίσος που κουβαλούσε μέσα του. Η υπόθεση Καζάκου παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο καθαρά και ωμά εγκλήματα μίσους στην ελληνική ιστορία. Το Χρονικό των Επιθέσεων – Μια Πόλη σε Ασπρόμαυρο Ήταν Τρίτη προς Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 1999. Στους δρόμους του Μεταξουργείου, η νύχτα κυλούσε σαν όλες τις άλλες. Κι όμως, μέσα στη σιωπή, ένας άνθρωπος περιφερόταν με ένα μπράουνινγκ 7,65mm στην τσέπη, αναζητώντας "στόχο". Όχι για να τον ληστέψει. Ούτε για να ...